म देख्दछु
अन्ध भौतिकताको दौड
चैतन्य दृष्टिमा अन्ध आधुनिकताको
कालो पट्टि बांधिएको सभ्यता
कुनै समय पग्लिने हृदयले
करुणाको अस्तित्व गुमाएर
हरेक मुटु पत्थरका हृदय बनेको
जहाँ
करुणा र प्रेमको बगैंचामाथि
जड आधुनिकताको संबेदनहिन छालहरु प्रवेश गर्छन
र मर्छन अस्तित्व करुण मानवताका पालुवाहरुको
म देख्दछु टुलुटुलु रसाएका आंखाहरुले
ब्रम्हमुहुर्तमा टोलबाहिर निस्किंदा
फ्रेस हाउसका भित्र
निमुखा जीवहत्या
केवल स्वादका लागि?
अट्टहासका साथ मारिंदै छन्
ति अबोध जीवनहरु
निर्दयी, निरंकुष र अपराधी बनेर सृष्टिको
यो मानव भन्ने अमानव संस्कार
केवल चोक्टा-चोक्टाका रस चुस्न
जीवन मेटाएर
तिनैका छाला, रौँ र आन्द्रा भुँडीले
आफ्ना बस्तु र प्रयोगशाला सजाउन
प्राण काटिएका रक्तभेलहरुमा
मनोरञ्जनका अट्टहास र नृत्य निम्त्याउन
बर्बरताको सिमा नाघेका अमानव हृदयहरुले
केवल हत्या र शोषण गर्न
जीवनलाई कैदमा पालन पोषण गर्दै छन्
मानव जगतका
करुणा र प्रेमका लहरले
ति छालहरुले यो मेट्न सकेनन भने
बर्बरताको छातीमा प्रेमका गुलाव नफुलाउने हो भने
जसरी आज जीवन-हत्या र शोषणमा
जगत जग्मगाएको छ
म देख्दै छु त्यो भविष्य
जे आज भैरहेको छ
त्यो कालचक्रमा पुनः
मानवले मानवलाई नै गर्ने छ
मानवले मानवको रक्त कुण्ड बनाउने छ
र मानवनै कैदमा पालिने छ
मानव मार्फत नै
आमाका कोखहरु
ज्याकेट, टोपी, जुत्ता र पेटि
बनाउन रित्तिने छन कतै भने कतै
युवा-युवतीहरु चोक्टाका लागि काटिने छन्
डेरी फार्महरुमा , ओवनमा
गाई, भैंसी, सुंगुर र कुखुराको ठाऊँमा
मानवले मानवलाई नै राख्ने छ
मानवका काटिएका अंगहरुले
आफ्नै प्रयोगशाला सजाउने छ
म देख्दै छु त्यो भविष्य
जहां यस्तै यस्तैलाई कानुनी मान्यता दीइनेछ
र अन्ततः
डाइनोसोरजस्तै
मानव आफ्नो प्रजाती आँफै सिध्याउने छ
जग जगमग भन्दा पनि
आशाको एक दियो देखियोस्
ति हृदयहरुमा
कि मानव प्रेमको सभ्यतामा
स्नेहको वासनासंगै जीवनरक्षाको सुक्ष्म चेतना
विजारोपण होउन मानवमा
र लागोस मानव सभ्यता
सृष्टि र जीवन रक्षामा
