अस्तित्व​​

सदियौंदेखि
अस्तित्व जोगाएको
अविजय पहराका साम्राज्यहरु
जसलाई
आँधी-तुफान​
न त ज्वारभाटाले नै हल्लाए
सुर्यको किरण न चन्द्रको शितलताले
उसको गहिराइ भेट्टाए
बाजले सिमा नदेखेको
मुसाका सेनाले पनि छिचोल्न नसकेको
त्यो किल्लाहरुमा
युगौं युगका
करुण-पुकार र प्रार्थनाका
भूईंचालोहरुले झक्झक्याउंदा पनि
नब्युंतिएको उसैको छातीमा
चालै नपाइ
एक दिन​
बटबृक्षको एक सुक्ष्म बिज धसिन्छ​
र धसिन्छन बटबृक्षका चेतनातरङ्गहरु पनि
आफ्नै अस्तित्व मेटाइ
त्यो बिजबाट निस्किन्छ पुष्पपातहरु
र जराहरु पनि
पहराका नलिहाड र करङ्ग चिर्दै
गङ्गाका मूल फुटाउंछन​
कतै भने कतै
चिरिएका चिराहरुले प्रकाशलाइ बाटो देखाउंदै
जीवनका मार्ग प्रशस्त गर्दैछन्
गङ्गाका छालहरुसंगै
यौवन बटबृक्षका हांगाहरुबाट​
अनेकौं नयां बिजहरु
बग्दै हरेक किनारहरुमा धसिन्छन
र फैलाउंछन शितल बटबृक्षका बागहरु
जसको छहारीमा
आज मृग​-सावकहरु उफ्रि-उफ्रि
खेल्दै छन
बुद्द बुद्दत्व प्राप्त गर्न समाधीमा लिन छन
भने कतै
विश्वामित्र र वशिष्टका आश्रममा
शिक्षा लीइरहेका छन अनेकौ राम​-लक्ष्मण हरु